Beste Ouder,

Het moment is gekomen om u iets te bekennen en u iets duidelijk te maken. Ik vrees dat ik in de nabije toekomst niet meer de verantwoordelijkheid kan nemen voor goed onderwijs voor uw kind. De ontwikkelingen in het onderwijs dwingen mij steeds meer keuzes te maken die mij afhouden van het goed vervullen van mijn taak.

De maatregelen die de overheid van plan is te nemen, bezuinigingen en wetswijzigingen, zullen het tegenovergestelde effect hebben van wat haar bedoeling is.

De overheid wil dat uw kind meer les krijgt en dat ik meer ga werken, maar stelt daar geen extra geld voor beschikbaar. De overheid verwacht dat de kwaliteit van het onderwijs omhoog gaat door meer te doen voor hetzelfde geld. De overheid gaat zelfs flink bezuinigen, met name op het speciaal onderwijs. Dat kan het volgende betekenen voor mij als docent.

Omdat uw kind meer les moet krijgen en de scholen geen extra geld krijgen moet dat opgelost worden met de tijd die ik nu al heb als docent. Meer lesgeven betekent dan voor mij dus minder tijd voor lesvoorbereiding en onderwijsontwikkeling. Ik denk dat ik dan niet meer kan garanderen dat mijn onderwijs de gewenste kwaliteit zal houden.

Het kan ook betekenen dat de klassen groter worden. Dan kan ik niet meer garanderen dat ik genoeg tijd aan uw kind kan besteden. Uw kind verdient voldoende aandacht en begeleiding om een eerlijke kans te maken in het onderwijs. Het zou voor u kunnen betekenen dat u extra hulp en ondersteuning buiten school moet gaan inkopen. Dit strookt niet met mijn rechtvaardigheidsgevoel waarbij alle leerlingen gelijke kansen zouden moeten hebben.

Niet alleen zou het kunnen dat de klassen groter worden, ook de kans dat er meer kinderen met leer- en/of gedragsproblemen in het reguliere onderwijs komen is erg groot. Het speciaal onderwijs moet zo sterk bezuinigen dat zij niet meer alle leerlingen goed kan helpen die dat nodig hebben. Ik ben daar niet voor geschoold en kan die kinderen dus ook niet goed helpen. Dat is erg voor die kinderen, maar ook voor alle andere kinderen in de klas. Kinderen met leer- en/of gedragsproblemen kosten veel extra tijd en aandacht. En de scholen krijgen geen extra geld om professionele hulp in te huren.

Nu zou ik mij natuurlijk kunnen bijscholen, maar dat kan helaas ook bijna niet meer. Ik heb nu al bijna geen tijd beschikbaar om serieus mijn vak bij te houden en goed met collega’s te overleggen over verbetering en innovatie van ons onderwijs. De meeste werknemers elders kunnen vaak voor een groot deel in de tijd van de baas scholing volgen. Ik niet, want dan vallen er lessen uit en als dat te veel gebeurt dan krijgt mijn school een boete van de onderwijsinspectie. De school heeft dan nog minder geld beschikbaar en zal er dus alles aan doen dat te voorkomen. Alle tijd voor scholing moet ik halen uit avonduren en de weekenden. Helaas worden veel cursussen voor een groot deel aangeboden tijdens werktijden. Ook daarom kan ik niet meer garanderen dat mijn lessen van de hoogste kwaliteit zijn waar uw kind recht op heeft.

De school kan ook een andere manier zoeken om meer lessen te laten geven. Ze kan goedkope krachten inhuren die als een soort oppasser in de klassen aanwezig zijn. Daar schiet uw kind natuurlijk niets mee op, dat zijn geen professionele onderwijsmensen. Het is terecht dat dit soort opvang al ‘ophokuren’ is genoemd. Dit heeft niets met goed onderwijs te maken, maar scholen worden wel gedwongen tot dit soort oplossingen. Hier zit ook een ander risico aan verbonden. De veiligheid van een grote groep kinderen onder leiding van onbevoegden, of zelfs zonder begeleiding in het ergste geval, is in het geding.

De overheid denkt dat door haar maatregelen de kwaliteit van het onderwijs zal toenemen en Nederland weer beter zal scoren in de internationale ranglijsten. Als ik echter kijk naar landen om ons heen dan blijkt iets opmerkelijks. Er zijn landen die beter scoren in die ranglijsten maar daar krijgen de leerlingen juist minder lessen en geven de docenten minder lessen. Eigenlijk is dat niet zo vreemd dat het onderwijs daar betere resultaten oplevert als ik zie wat de maatregelen van de overheid kunnen betekenen voor het onderwijs in Nederland. De kwaliteit van de lessen kan als het zo doorgaat niet meer worden gegarandeerd. Het is niet meer vanzelfsprekend dat kinderen de aandacht en begeleiding krijgen waar ze recht op hebben. Dat is juist een verslechtering van het onderwijs.

Ik zie dit proces zich al een aantal jaren ontwikkelen. Veel goede collega’s hebben de keuze gemaakt het onderwijs uit te gaan, omdat ze niet meer de verantwoordelijkheid kunnen nemen voor goed onderwijs. Het beeld dat het werken in het onderwijs niet erg prettig is zorgt dat er weinig nieuwe docenten bij komen. Al deze ontwikkelingen zorgen ervoor dat de kwaliteit van het Nederlandse onderwijs aan het afbrokkelen is.

Ik wil weer mijn beroep in al haar glorie terug. Ik wil de kinderen kunnen blijven garanderen dat ze krijgen waar ze recht op hebben en daardoor een eerlijke kans hebben zich volledig te kunnen ontwikkelen. Daarom staak ik omdat ik mij aangetast voel in mijn eer en professionaliteit als docent. Ik hoop dat u achter de staking van mij en mijn collega’s wilt gaan staan. Ik hoop dat u ons wilt steunen in het belang van uw kind. Ik hoop dat u samen met ons de verslechtering van het onderwijs in Nederland een halt toe wilt roepen.